A u t e n t y c z n i e

Nie wiemy nawet do końca, za czym tęsknimy,

choć to ta tęsknota wyznacza nam drogę

Ludzka autentyczność jest jak gwiazda w odległej galaktyce,

legendarna gwiazda

daleko poza horyzontem zdarzeń

Esencja, źródełko-zdrój -

głęboko w źrenicy oka czujesz jej blask, na języku jej posmak

lecz nie wiesz jak się tam dostać,

jak tam zamieszkać

Drogę do niej wydeptujesz każdego dnia

a potęga indywiduacji sprawia, że

dla każdego znaczy to coś innego

dlatego nauki o duchu i człowieku, które próbują nazwać nienazwane

skromnie przyznają,

że są tylko palcem wskazującym na księżyc

Bo drogę budujesz sobie sam, każdym krokiem

otwierasz drzwi potencjalnych przyszłości

wybierając, które są w zasięgu możliwości

zależnie od siły twojej wiary i miłości;

kreślisz linię swojej historii,

każdym słowem, każdym gestem

tworzysz swój świat.

Droga do autentyczności to wynurzanie się spod wielu warstw

(myślałeś kiedyś, że są tobą, tak mocno były sklejone - nie dało się rozróżnić, gdzie kończy się natura i zaczyna kultura)

Ta droga wiedzie przez wielkie rozbrajanie

- uwalnianie ciała

Ile pancerzy zbudowanych z własnych mięśni

trzeba zdjąć

idąc ku wolności

a najpierw - trzeba się im pokłonić,

uznać rację ich istnienia

poczuć je

- czasem dygocząc ze strachu, idąc w nieznane,

i nie wybuchnąć na milion kawałeczków, gdy wynurza się chowana przez lata złość,

nie rozkruszyć się pod naporem gigantycznego napięcia

(choć czasem trudno uwierzyć, że TO da się przeżyć)

Zrozumieć

usłyszeć bezbronne dziecko, które kryje się pod spodem

znaleźć właściwe słowa, które przywrócą mu

poczucie spójności i bezpieczeństwa

To co jest pod spodem

jest poza kanonami piękna

coś kosmicznie wrażliwego

delikatne

mięsiste

surowe

bardzo wytrzymałe, zdaje się, niezniszczalne,

nagie życie w tobie

które wszystko czuje

i bardzo chce żyć.